ขบถ หมายถึง [ขะบด] ก. ประทุษร้ายต่อทางอาณาจักร, ทรยศ. น. การประทุษร้ายต่อทางอาณาจักร, ความทรยศ; ผู้ประทุษร้ายต่อทางอาณาจักร,ผู้ทรยศ, กบฏ ก็ว่า.
[ขะ-] น. กระบวน, พวกที่จัดเป็นแถวเป็นแนวหรือเป็นหมวดเป็นหมู่อย่างขบวนแห่ ขบวนรถ ขบวนเรือ; ทางขี้ผึ้งในการหล่อรูป.
น. กลุ่มบุคคลที่รวมกันเพื่อดําเนินการอย่างใดอย่างหนึ่ง.
[ขะบูน, ขะบวน] (แบบ) ว. แต่ง, ประดับ.
[ขะบูน, ขะบวน] (แบบ) ว. แต่ง, ประดับ.
ว. รสอย่างหนึ่งอย่างรสสะเดาหรือบอระเพ็ด.
ก. รู้สึกชํ้าใจแต่ฝืนไว้ เพราะไม่สามารถแสดงออกมาได้, ขื่นขมก็ใช้.
(สำ) น. คำติมักเป็นประโยชน์ทำให้ได้คิด, มักใช้เข้าคู่กับหวานเป็นลม ว่า หวานเป็นลม ขมเป็นยา.